Teoria braci Maciągów z 1. strony "TN"

Uważamy, że nie istnieją teorie ostateczne, opisujące rzeczywistość. Teoria upada lub ogranicza się jej stosowalność, gdy stwierdza się  niezgodność tej teorii z doświadczeniem.

Kto ciekawy niech czyta dalej.

Albert Einstein powiedział, że nawet dowolnie duża ilość doświadczeń nie może być dowodem słuszności jego teorii względności, ale wystarczy jedno doświadczenie, aby obalić jego teorie.

W naszej pracy wykazane zostało istnienie ośrodka, wypełniającego całą przestrzeń  kosmiczną, nazwanego eterem. W ośrodku tym porusza się światło i wszystkie ciała, cząstki. Układ odniesienia, nieruchomy względem eteru, jest układem absolutnym, czyli wyróżnionym układem inercjalnym. Układy odniesienia, poruszające się względem układu absolutnego ruchem jednostajnym, prostoliniowym, są układami inercjalnymi. Układy inercjalne spełniają pierwsze prawo Newtona. Z pracy wynika, że szybkość światła w próżni jest stała tylko w układzie absolutnym. Szybkość światła w próżni w układach inercjalnych, poruszających się względem układu absolutnego, jest zmienna i zależy od szybkości układu inercjalnego względem absolutnego oraz od kierunku poruszania się światła. Istnieje czas absolutny, jednakowy we wszystkich układach inercjalnych. Czas absolutny wyznaczają zegary atomowe nieruchome w układzie absolutnym. Zegary w układach inercjalnych spóźniają się względem czasu absolutnego. Spóźnianie się zegarów zależy od szybkości układu inercjalnego względem absolutnego. Dla większych szybkości występują większe spóźnienia. Obowiązuje więc transformacja Galileusza, pozwalająca na powiązanie ruchów ciała w dwu układach inercjalnych. Wykazano, iż czas życia (istnienia) cząstek nietrwałych, które poruszają się względem eteru, jest dłuższy od czasu  życia takich samych cząstek, nieruchomych względem eteru. Autorzy określili szybkości  środków Ziemi, Słońca i naszej Galaktyki względem eteru. Szybkość Ziemi w eterze jest większa od jej szybkości orbitalnej (około 30 km/s)  i mniejsza od  1,5 szybkości orbitalnej. Praca nasza zaprzecza  szczególnej teorii względności Alberta Einsteina, bo teoria ta oparta jest na następujących postulatach:

• Nie istnieje absolutny (wyróżniony) układ inercjalny, co oznacza że nie istnieje eter.
• Szybkość światła w próżni jest jednakowa we wszystkich układach inercjalnych.

Szczególną teorię względności potwierdzają jednak doświadczenia w laboratoriach na Ziemi   w granicach błędów pomiarów, przy istniejących dokładnościach urządzeń pomiarowych. Przyczyną potwierdzeń teorii jest bardzo mała szybkość Ziemi względem eteru w porównaniu   z szybkością światła. Podczas obserwacji ruchu obrotowego Ziemi przy użyciu zegarów atomowych szczególna teoria względności prowadzi natomiast do niezrozumiałego, nadmiernego wydłużania się doby Ziemi. W latach 1972-2012 doba ta wydłużyła się o  25 sekund. Wynika stąd, że przed upływem 140 tysięcy lat zaniknie ruch obrotowy Ziemi, co jest absurdem. Odrzucono koncepcję istnienia eteru, a tym samym odrzucono układ absolutny i pojęcie czasu absolutnego. Prowadzi to do wymienionego absurdu. W pracy wykazano, że tak znaczne wydłużanie się doby jest pozorne. W rzeczywistości jest odwrotnie - czasy mierzone przez zegary atomowe są opóźnione czyli krótsze względem czasu wyznaczanego przez ruch obrotowy Ziemi. Wykazano również, że wzór Alberta Einsteina na energię rozpędzanej cząstki  jest słuszny tylko w układzie absolutnym.  Energia cząstki rozpędzanej w układzie inercjalnym zależy od szybkości tego układu względem układu absolutnego i od kierunku, w którym jest ona rozpędzana. Szybkość Ziemi względem eteru jest bardzo mała, zatem wzór ten sprawdza się w granicach błędów pomiarów.

Praca w języku polskim i angielskim jest na stronie internetowej:   www.aether-galileo.pl