Misja "Daleki Wschód"

Był maj 1919 roku. W dawnym imperium Romanowów umacniała się bolszewicka władza. Na rozległych obszarach Syberii - od Uralu po Pacyfik ciągle jednak trwał zacięty opór przeciwko komunistom. Kierował tym oporem admirał Aleksander Kołczak, który ogłosił się wielkorządcą państwa rosyjskiego. Polski rząd ustanowił przy nim swojego przedstawiciela. Został nim ziemianin rodem spod Sandomierza.

Józef Targowski - bo o nim mowa, wywodził się ze starej, ustosunkowanej i zamożnej familii szlacheckiej, która w swoich rękach zgromadziła rozległe dobra na terenie dzisiejszych gmin Zawichost i Dwikozy. Do historii przeszedł jako polityk i dyplomata.

Był pierwszym oficjalnym przedstawicielem Polski w Japonii i Chinach. Nie tytułował się  jeszcze  ambasadorem,  bo  polskie  poselstwo w Tokio do rangi ambasady wyniesione  zostało  dopiero  tuż  przed  II  wojną światową, jednak to on właśnie od podstaw organizował jego struktury. Swoje doświadczenia z początków dyplomatycznej kariery opisał na kartach niewydanych jeszcze pamiętników.

Dzięki uprzejmości pani Renaty Targowskiej miałem  możliwość  zapoznać się z tą fascynującą lekturą, której znaczna część poświęcona jest wyprawie Józefa Targowskiego na Daleki Wschód, gdzie objąć miał  stanowisko  ministra  pełnomocnego i wysokiego komisarza RP na Syberię.

W  podziemiach  prastarego  zawichojskiego  kościoła  pod  wezwaniem  św.  Jana Chrzciciela spoczywa zmarły w 1929 roku dawny dziedzic Winiar Juliusz Franciszek Targowski  herbu  Rogala.  Jego  żoną  była Irena  z  Trzetrzewińskich,  wnuczka  Jana Trzetrzewińskiego,  prezesa  Najwyższego Trybunału  Księstwa  Warszawskiego.

Urodzony w 1883 roku Józef Targowski był jedynym dzieckiem Juliusza i Ireny. W przyszłości objąć miał w posiadanie piękny i dobrze prosperujący majątek, stąd też rodzice zadbali o to, by jak najlepiej przygotował się do funkcji właściciela rozległych włości. (...)

Rafał Staszewski

Więcej w papierowym wydaniu "TN".