Piękny i zabezpieczony na kolejne lata – cenny zawichojski kościół po remoncie

Zakończył się remont konserwatorski jednej z najstarszych świątyń w regionie – kościoła rektoralnego pw. św. Jana Chrzciciela w Zawichoście. Dzięki szeroko zakrojonym pracom zarówno wewnątrz, jak i na zewnątrz, zabytek odzyskał dawny blask i został zabezpieczony na kolejne lata.

Konserwatorzy objęli zakresem działań m.in. wnętrze zakrystii i przedsionka oraz kaplice – południową i północną. Usunęli zniszczone tynki, podkleili odspojone sztukaterie, przeprowadzili impregnację ścian oraz ich odsolenie, zastosowali tynki renowacyjne i uzupełnili brakujące warstwy. Wzmocniono także pęknięcia murów, a całość zwieńczyło malowanie zgodne z historycznym wystrojem świątyni. Zadbano o elementy kamienne – zostały oczyszczone, uzupełnione i zabezpieczone przed wilgocią. Remont objął również dach. Usunięto starą dachówkę, skontrolowano stan więźby dachowej, wymieniono osłabione elementy konstrukcji, zaimpregnowano drewno przeciwko ogniowi i korozji biologicznej, a następnie położono nowe dachówki, łaty i membranę. Szczególną uwagę remontujący poświęcili fragmentowi nad ołtarzem, który wymagał wyjątkowej troski.

– Nad przebiegiem prac z troską i zaangażowaniem czuwał ks. Piotr Szpyt. Dzięki wspólnemu wysiłkowi i pracy udało się uratować coś znacznie więcej niż tynki czy dachówki. Uratowano fragment wspólnego dziedzictwa, który dziś znów może służyć – piękny, bezpieczny i gotowy na kolejne rozdziały swojej historii  – podkreśliła burmistrz Katarzyna Kondziołka.

Koszt prac wyniósł niemal 600 tysięcy złotych. Większość tej kwoty stanowiły środki pozyskane przez gminę Zawichost z Rządowego Funduszu Polski Ład, natomiast pozostała część została sfinansowana przez samorząd.

Kościół pod wezwaniem św. Jana Chrzciciela wybudowany został wraz z zabudowaniami klasztornymi w latach 1245-1257. Fundatorami klasztoru klarysek i świątyni byli książę krakowsko-sandomierski Bolesław Wstydliwy oraz jego siostra bł. Salomea, która jako mniszka przebywała w Zawichoście. W 1262 roku klasztor przejęli franciszkanie, którzy użytkowali go do 1864 roku. Świątynia była wielokrotnie niszczona i odbudowywana.