Blisko 90-letnie gabloty znajdujące się w Muzeum Diecezjalnym w Sandomierzu wzbogaciły się o szuflady, w których prezentowane są interesujące zabytki ze zbiorów instytucji. Wiele z nich pokazywanych jest po raz pierwszy, dotychczas nie było na to miejsca.

[FOTORELACJA]9476[/FOTORELACJA]

Gabloty, służące do dziś, przetrwały od adaptacji Domu Długosza na Muzeum Diecezjalne. Zostały wykonane w 1937 roku przez sandomierskiego stolarza z Podwala, Lucjana Lewkowskiego, który był współpracownikiem Karola Estreichera, twórcy aranżacji muzeum, i jego ucznia Alojzego Kędziorę. Teraz te historyczne gabloty zyskały nowy element.

 – Umożliwiło to wzbogacenie ekspozycji. Dotychczas z uwagi na brak miejsca wielu zabytków znajdujących się w naszych zbiorach nie mogliśmy zaprezentować – mówi dr Urszula Stępień, kustosz Muzeum Diecezjalnego.

W jednej z szuflad można podziwiać makatkę z monogramem, metalowe i jedwabne nici, frędzle oraz igielnik, w innych – obrazki koronkowe z XVIII i XIX wieku, otoczone ażurową koronkową ramką oraz karty z elementarza „Nauka ku czytaniu pisma polskiego z figurami. Przyłożone są nabożne figury i psalmy”, który powstał  w końcu  XVI lub początku XVII wieku. Gdy odsuniemy kolejną szufladę, zobaczymy portret biskupa sandomierskiego w latach 1819-1830, Adama Prospera Burzyńskiego i rękopis jego kazania w języku arabskim. W pozostałych wyeksponowane zostały: welon kielichowy z dekoracją patriotyczną, ordery i odznaczenia, odciski lakowe tłoków pieczętnych związanych z cechami rzemieślniczymi działającymi w Sandomierzu od czasów średniowiecza, szkicownik artysty malarza Jana Tadeusza Polkowskiego, a także przedstawienie „szwajcara” z katedry Sandomierzu, do którego obowiązków należało zapobieganie „niespokojności i nieuszanowania świątyni Pańskiej”.