Oko w oko z Jolantą Kret - Prezes Fundacji "Serce Lasowiackie"

JOLANTĄ KRET 

Prezes Fundacji "Serce Lasowiackie", nauczyciel, prawnuczka wójta Dzikowa Jana Słomki

1. Gdy byłam dzieckiem, chciałam zostać: dobrą wróżką, bo robiła konkretną robotę, gdy bajkowy bohater był w tarapatach.
2. W mojej pracy najbardziej lubię: wspólne działanie w zespole sprawdzonych ludzi, bez względu na wiek i status społeczny.
3. W mojej pracy najbardziej nie lubię: pustych słów bez pokrycia w czynach, a także kiedy mówią mi: "nie da się" lub "to niemożliwe".
4. Moja najlepsza cecha to: entuzjazm i zachwyt nad światem; umiem cieszyć się drobnostkami, czerpię radość z budowanych relacji między ludźmi.
5. Moja największa wada to: gdy spadają mi z nosa "różowe okulary życiowego optymizmu", wtedy długo nie mogę ich znaleźć.
6. Najbardziej w ludziach cenię: dobro, szczerość i skromność.
7. Dumna jestem z: mojej rodziny, zarówno męża Marka oraz dzieci, jak i moich przodków, którym przyszło zmagać się z różnymi okolicznościami i zawsze starali się zachować "twarz".
8. Osoba, którą podziwiam, to: małżeństwo Mortków, patronów fundacji "SERCE LASOWIACKIE". Ona - zaradna kobieta, z powodzeniem prowadząca dom i ogród przynoszący zyski- on dobrze prosperujący lokalny przedsiębiorca. Zamożni, wpływowi, dorobek życia przekazali na cele dobroczynne.
9. Urlop najchętniej spędzam: z bliskimi, nieważne gdzie byle razem z tymi, których kocham.
10. Moje ulubione danie: jest ich wiele, od niedawna odkrywam na nowo smaki kuchni lasowiackiej w nowym wydaniu, z rodzinnych przepisów, zbieranych od lat np. sok z kiszonych buraczków podawany jako aperitif w gustownych szklaneczkach.
11. Film, który warto zobaczyć: "Ziemia Obiecana" - oglądając go z perspektywy lat, zrozumiałam, co przeżywali członkowie mojej rodziny: Mortkowie, czy Jan Słomka, inicjując różne pionierskie przedsięwzięcia; mimo różnych okoliczności i przeciwności otoczenia podejmowali nowe wyzwania, tak jak filmowi bohaterowie. Choć realia są inne (Łódź - przemysłowe miasto, Dzików - rolniczo-rzemieślnicza miejscowość), a historia jest znana, warto do niej wrócić i obejrzeć powtórnie.
12. Książka, którą warto przeczytać: obowiązkowo "Pamiętniki włościanina" autorstwa mojego pradziadka Jana Słomki; jego postawa inspiruje, a przygody działają na wyobraźnię; młodzieżowo rzecz ujmując, taki lokalny "Power Rangers" sprzed 100 lat.
13. Ulubiony sport: piłka siatkowa wymagająca taktyki, przemyślanego działania i wspólnego wysiłku całego zespołu. Darzę ją szczególnym sentymentem, dlatego też, jako nauczycielka wychowania fizycznego kładłam duży nacisk na rozwój tej dyscypliny.
14. Muzyka, której słucham: klasykę polskiej piosenki, szczególnie ujmują mnie teksty z ważnym przesłaniem, dające do myślenia, jednocześnie ze szczyptą humoru i dystansu do świata: np. Czesław Niemen, Breakout, Ania Dąbrowska, Dżem, Perfect, Kora, Kuba Sienkiewicz, Michał Bajor, Zbigniew Wodecki.
15. Moje hobby to: w moim życiu było wiele różnych fascynacji, mniej i bardziej poważnych: dokumentowanie historii rodzinnych i zbieranie pamiątek z tym związanych, szycie, robienie na drutach, książki z historią w tle.
16. Zawsze chciałam: łączyć przeszłość z teraźniejszością na różne, ciekawe sposoby.
17. Miejsce, które zrobiło na mnie największe wrażenie: codzienne zachody słońca nad Wisłą podziwiane z mojego rodzinnego domu, niby takie same, a za każdym razem inne (nauczyła mnie tego moja babcia).
18. Kiedyś na pewno odwiedzę: raczej złożę wizytę jednej z najstarszych kobiet z okolic, Lasowiaczce, która mimo sędziwego wieku jest skromną osobą, nadal aktywną: szyje, haftuje, po prostu żywa, chodząca historia regionu.
19. Lubię długo spać (tak/ nie): tak, nadrabiam zaległości z poprzednich, pracowicie spędzonych lat.
20. Żałuję, że: prywatnie staram się nie żałować niczego, bo żal zamyka człowieka na nowe możliwości, które przynosi każdy dzień. Jako obywatelka, żałuję, że my czyli społeczność lokalna, jak i całe społeczeństwo, nie potrafimy jednoczyć się i wspólnie dążyć do wyznaczonego celu.
21. Gdyby jutro miał się skończyć świat, to: pomyślałabym: "Chwileczkę, proszę poczekać z tym końcem świata, ja mam jeszcze dużo niezrealizowanych planów!"