Żylaki - jak leczy się chorobę żylakową nóg?

Jak wygląda kuracja żylaków? Czego możemy spodziewać się na wizycie u lekarza specjalisty? Leczenie żylaków kończyn dolnych zależy od wielu czynników, przede wszystkim od stopnia zaawansowania choroby. Jeśli wcześnie zauważymy objawy i zgłosimy się do flebologa może on zalecić leczenie zachowawcze, czyli wdrożyć leczenie farmakologiczne, kompresjoterapię oraz poprzez odpowiednią edukację pacjenta nakłonić do zmian w postępowaniu pacjenta, aby zatrzymać progresję schorzenia.

W ramach leczenia farmakologicznego żylaków stosuje się tzw. leki flebotropowe. Występują one w postaci doustnej (tabletki, kapsułki itp.) oraz na skórę (żele, maści, kremy). Poprawiają one napięcie ściany naczynia żylnego oraz sprawność zastawek żylnych. Większość z nich zawiera flawonoidy - naturalne związki, syntetyzowane przez rośliny. Do popularnych flawonoidów zalicza się rutyna, czyli substancja pozyskiwana z kwiatów perełkowca japońskiego i z ziela gryki czy diosmina - flawonoid izolowany z wielu roślin np. owoców cytrusowych. Diosmina poprawia przepuszczalność naczyń włosowatych, dzięki czemu zapobiega obrzękom i krwotokom, zwiększa napięcie ściany żył, ułatwiając jej tym samym przepływ, działa przeciwzakrzepowo oraz przeciwzapalnie. Ponadto, do związków występujących w lekach flebotropowych zalicza się także wyciągi z roślin: wyciąg z nasion winogron czy kasztanowca. W szczególności polecany jest wyciąg z nasion kasztanowca, jego główną substancją czynną jest escyna, która działa przeciwobrzękowo, przeciwwysiękowo i przeciwzapalnie, zapobiega zastojowi krwi w żyłach.

Kompresjoterapia, czyli stosowanie pończoch uciskowych to metoda, którą wykorzystuje się w profilaktyce choroby żylakowej, a także kuracji zarówno łagodnej jak i zaawansowanej choroby. W zależności od stopnia zaawansowania dolegliwości wyróżniamy lecznicze pończochy przeciwżylakowe 1, 2 i 3 klasy ucisku. Na rynku dostępne są również profilaktyczne pończochy o zmniejszonych ucisku dla osób, które obarczone skłonnościami genetycznymi, chcą w porę zapobiegać rozwinięciu się żylaków.

Jeżeli po zbadaniu pacjenta, analizie badania USG Doppler oraz innych badań specjalistycznych lekarz uzna, że naczynia żylne lub zastawki są niewydolne, może zadecydować o podjęciu leczenia chirurgicznego. W tym momencie coraz częściej specjaliści, w zależności od możliwości danego ośrodka,   wybierają małoinwazyjne metody leczenia żylaków, z uwagi na lepszą korzyść dla pacjenta, jednak procedury bardziej agresywne nadal pozostają w użyciu.

Inwazyjne metody leczenia żylaków nóg (kończyn dolnych), które wymagają nacięcia na skórze to: stripping żył, miniflebektomia, crossectomia. Stripping żył to klasyczna operacja żylaków, polegająca na wprowadzeniu sondy do żyły odpiszczelowej lub odstrzałkowej i wyciągnięciu w całości. Jeśli do zabiegu używamy schłodzonej sondy do temperatury -100 stopni Celsjusza, wówczas operacja nosi nazwę kriostrippingu. Crossectomia z kolei to zabieg, który opiera się na podwiązaniu i przecięciu niewydolnego pnia żył powierzchownych w okolicy jego ujścia do układu żył głębokich i usunięciu niesprawnie działającego odcinka żyły. Miniflebektomia polega na wykonaniu 1-2mm nacięć na skórze i wyciągnięciu za pomocą haczyków chirurgicznych żylaków, leżących tuż pod skórą, może być uzupełnieniem strippingu dużych żył.

Wraz z rozwojem medycyny rozwinięto nowoczesne metody wykonywania zabiegów wewnątrznaczyniowych. Skupiają się one przede wszystkim na zamknięciu światła objętej procesem chorobowym żyły ( tzw. ablacji ), a nie na jej wyrwaniu, jak w przypadku strippingu. Mowa tu o zabiegach z użyciem lasera, pary wodnej, prądu o częstotliwości radiowej czy środka obliterującego (zabieg sklerotyzacji polega na wprowadzeniu środka obliterującego do chorego naczynia, który je obkurcza, wywołuje zapalenie, następnie włóknienie żyły i w ten sposób zamyka jej światło). Zabiegi te są bardziej korzystne zarówno dla lekarza oraz pacjenta. Wśród licznych zalet zabiegów małoinwazyjnych można wymienić szybszą rekonwalescencję pacjenta, który jeszcze tego samego dnia wychodzi do domu, nie ma wykonanych rozległych nacięć na skórze, jego tkanki są mniej straumatyzowane niż w przypadku operacji klasycznych, przez co szybciej zachodzi proces gojenia, istnieje mniejsze ryzyko powikłań, a chory prędzej wraca do swoich codziennych zajęć. Warto nadmienić, że po każdym zabiegu, zarówno tym nowoczesnym jak i klasycznym, należy przez jakiś czas nosić pończochy uciskowe.

Ważnym elementem leczenia pacjentów z żylakami kończyn dolnych jest także edukacja, szczególnie tych chorych, którzy bagatelizują swoje objawy i późno zgłosili się do lekarza (do jakiego lekarza udać się z żylakami). Progresję choroby można zatrzymać wprowadzając pewne zmiany do swojego stylu życia: wprowadzając zdrową dietę, zażywając więcej ruchu, zapobiegać długotrwałemu staniu czy siedzeniu, nosząc bieliznę uciskową.

Materiał zewnętrzny