Zapraszamy do obejrzenia galerii zdjęć, w której można zobaczyć panoramy Królewskiego Miasta Sandomierz z lat 1900-1945.

[FOTORELACJA]4163[/FOTORELACJA]

Dokument lokacyjny miasta Sandomierza został wystawiony w 1286 roku przez księcia Leszka Czarnego. Na jego podstawie osadnictwo z rejonu kościoła pw. św. Jakuba oraz św. Pawła przeniesiono na obecne wzgórza miejskie.

Miasto zostało lokowane na prawie magdeburskim. Wspomniany przywilej umożliwiał tutejszym mieszkańcom prawo składu towarów wraz z obowiązkiem zatrzymywania się wszystkich kupców podążających na Węgry i Ruś. Mieszczanie sandomierscy posiadali także prawo do pobierania cła od przepraw, kontroli żeglugi rzecznej oraz budowy stałego mostu na Wiśle. Miasto nabyło ponadto przywilej bicia własnej monety. Zgodnie z dokumentem lokacyjnym kościołem parafialnym została wówczas obrana świątynia pw. św. Piotra (nieistniejący już kościół znajdował się w sąsiedztwie budynku Collegium Gostomianum).   

W okresie zaborów Sandomierz stał się miastem pogranicznym między Królestwem Polskim i Galicją. Stracił przy tym znaczenie administracyjne, a także gospodarcze. Dodatkowo został dość poważnie zniszczony przez I wojnę światową. Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę, miasto wyrwało się ze stagnacji i zaczęło się prężnie rozwijać. Według planów Eugeniusza Kwiatkowskiego z 1935 roku miało zostać stolicą Centralnego Okręgu Przemysłowego z ponad 100 tys. mieszkańców. W 1939 roku miał stać się stolicą nowego województwa, czyli województwa sandomierskiego. Plany te zniweczyła II wojna światowa.

W czerwcu 1942 Niemcy utworzyli w Sandomierzu getto dla ludności żydowskiej. Przebywali w nim również Żydzi z okolicznych miejscowości m.in. 300 osób z Kurozwęk. We wrześniu 1942 w getcie mieszkało ok. 5200 osób. Zostało ono zlikwidowane w październiku 1942, kiedy to ok. 1000 Żydów zastrzelono na miejscu, a pozostałych wywieziono do obozu zagłady w Bełżcu.

Wojska radzieckie wkroczyły do Sandomierza 18 sierpnia 1944 roku, walcząc o utworzenie przyczółku zwanego sandomierskim. W październiku tego samego roku miasto stało się siedzibą Kieleckiej Wojewódzkiej Rady Narodowej oraz Wojewódzkiego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego. Sandomierz nie ucierpiał podczas działań wojennych.

Fot. fotopolska.eu